دیکتاتورها چگونه حکومت می‌کنند؟
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۳۶۸۳
ایسنا/خراسان رضوی اقتدارگرایی و توتالیتاریسم صورت‌های متمایزی از حکمرانی است اما با هم ارتباط دارد. سیاست اقتدارگرایانه در تقابلی اساسی با ایده‌آل‌های لیبرالیسم و لیبرتاریانیسم قرار دارد؛ از این نظر که اقتدارگرایی بر تقدم اقتدار و قدرت بر آزادی و برتری قوانین بر تصمیمات شخصی تاکید می‌کند.
آنچه حاکم یا حکومت اقتدارگرا را به توتالیتاریسم بدل می‌کند، این است که دولت درصدد اقتداری تام بر جامعه باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تمام ایدئولوژی‌های سیاسی اعم از جناح راست و چپ در میانه طیف اقتدارگرایی و توتالیتاریسم قرار دارند و ایدئولوژی‌های اندکی به شکلی ناب، توتالیترند. توتالیتاریسم اغلب عناصری ملی‌گرایانه و دینی دارد؛ گاهی دیدگاه‌هایی کاملا نژادپرستانه بروز می‌دهد و عموما به درگیری با ملت‌ها میل می‌کند.
دیکتاتوری
در دولت توتالیتر به سبب محدودیت‌ها در حقوق و آزادی‌ها و حتی به سبب فقدان آن، حکومت قدرت سیاسی قابل ملاحظه‌ای در دست دارد که اغلب در قدرت تعداد محدودی از افراد یا حتی نزد یک نفر که به او دیکتاتور می‌گویند، متمرکز شده است. بیشتر رژیم‌های اقتدارگرا رهبران کاریزماتیک دارد که یا قبضه قدرت را به وسیله رژیم در دست گرفته‌اند یا رهبری را قبضه کرده‌اند و یا از گروهی از نخبگان حاکم بالا آمده‌اند. آنها در اکثر موارد دیکتاتور دانسته می‌شوند؛ هر چند ممکن است تنها رهبر و پیشرو یک حکومت اقتدارگرا بوده باشند.
البته همیشه این طور نبوده که رژیم‌های اقتدارگرا با اجبار به قدرت رسیده باشد. برخی از دیکتاتورها ابتدا انتخاب شدند و سپس قدرت خود را بسط دادند. با وجود اینکه دیکتاتورها و حکومت‌های توتالیتر عموما در منتهاالیه طیف سیاسی راست یا چپ قرار دارند، ممکن است به سوی نقطه نظر معتدل‌تری سوق یابند. حکومت‌های توتالیتر بیشتر از آنکه بر اساس سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی‌شان صورت‌بندی شوند، بر اساس روش‌های اقتدارگرایانه حکمرانی‌شان شناخته می شوند.
خصیصه بنیادین تمام حکومت های توتالیتر عدم تساهل آنها نسبت به هر شکلی از مخالفت است. این نکته در دیدگاه این حکومت‌ها نسبت به آزادی بیان و آزادی مطبوعات و رسانه تبلور دارد که البته آشکارترین شکل آن را باید در کشورهایی سراغ گرفت که نظام تک‌حزبی برای حکومت برگزیده‌اند. نظام تک‌حزبی می‌تواند راه سرکوب مناسبی برای مخالفان باشد؛ در حالی که در آن از ظواهر دموکراسی چندحزبی حمایت می‌شود. این کار از طریق حزب برتری انجام می‌شود که نظام انتخابات را کنترل و دستکاری می‌کند و مخالفان را با زور مرعوب می‌سازد. حتی ممکن است یک دولت تک‌حزبی تمام‌عیار حاکم باشد که ضمن درج نظام تک‌حزبی در قانون اساسی، همه احزاب جز حزب حاکم را غیرقانونی اعلام کند.
رژیم‌های توتالیتر معمولا گرایشی قویا ملی‌گرایانه دارند و دولت تک‌حزبی با تاکید بر وحدت ملی یا ضرورت تحقق منافع اکثریت مردم توجیه شده است. البته گاهی از توضیحات ایدئولوژیک استفاده می‌شود؛ مانند این باور مارکسیستی که احزاب سیاسی غیرکمونیستی منافع سرمایه‌داری را بازنمایی می‌کند. همچنین ممکن است از توجیهات دینی استفاده شود؛ به این صورت که یک حزب یا گروه خاص از حق الهی برای حکمرانی برخوردار است.
پیش از عصر روشنگری و نیز با در نظر گرفتن استثنای دموکراسی رومی‌ها و یونانیان باستان، تقریبا همه حاکمان مطلق کم و بیش می‌توانند توتالیتر خوانده شوند. بسیاری از این حاکمان از حق الهی منتج از دین برای توجیه اقتدار خود استفاده می‌کردند که در اروپا به این معنا بود که قدرت تحت سلطه کلیسای کاتولیک قرار دارد.
امروز به هر حال توتالیتاریسم دینی در جهان اسلام هم مشاهده می‌شود که البته نمونه‌های اندکی از دولت‌های اسلامی اقتدارگرا هستند. این‌ها شامل کشورهای عربی مانند عربستان سعودی، قطر، سودان و افغانستان در دوران طالبان می‌شود. خصیصه این رژیم‌های توتالیتر این است که فاقد روال‌های دموکراتیک مانند احزاب سیاسی هستند و کنترلی شدید بر زندگی عمومی و خصوصی دارند؛ مخصوصا ممنوعیت ارتداد که می‌تواند به معنای طرد همه افراد بی‌ایمان و مجازات مخالفان باشد.
منبع: کتاب سیاست در چند دقیقه، نوشته مارکس ویکس
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی سیاسی دیکتاتوری علوم سیاسی توتالیتاریسم جام جهانی ۲۰۲۲ قطر قیمت طلا تعطیلی مدارس تيم ملی فوتبال ايران حکومت ها تک حزبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۳۶۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چین:گشایش کریدور «واخان» با افغانستان را بررسی می‌کنیم
سفیر چین در کابل در دیدار با وزیر خارجه حکومت طالبان اظهار داشت پکن همکاری با کابل برای گشایش کریدور واخان را بررسی می‌کند. - اخبار بین الملل -
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، «ژائو شینگ» سفیر چین در کابل در دیدار با «امیرخان متقی» وزیر خارجه طالبان گفت کشورش راه‌ها و امکانات همکاری با طالبان برای گشایش کریدور واخان را بررسی می‌کند.
بر اساس اطلاعیه منتشر شده توسط وزارت خارجه طالبان، سفیر چین در این دیدار گفته است دولت پکن تلاش می‌کند تا همکاری نزدیک با حکومت طالبان را ادامه دهد.
متقی با ابراز خرسندی از روابط کابل و پکن افزود طالبان فرصت‌های خوبی را در زمینه سرمایه‌گذاری ایجاد کرده است و «افزایش صادرات انار و جلغوزه به جمهوری خلق چین و تحولات سرمایه‌گذاری در مس عینک، کریدور واخان و برخی مناطق دیگر» نمونه‌های بارز آن است.
کابل: از همکاری چین در احداث کریدور «واخان» استقبال می‌کنیمدولت موقت طالبان: چین در بازگشایی کریدور «واخان» همکاری کندکار ساخت 50 کیلومتر جاده در منطقه واخان ولایت بدخشان که افغانستان را به چین وصل می‌کند در حکومت پیشین آغاز شده بود، اما ناتمام متوقف شد.
حکومت طالبان پس از به قدرت رسیدن، کار ساخت این جاده را از سرگرفت و اخیراً نیز والی بدخشان اعلام کرد این پروژه به‌زودی تکمیل خواهد شد.
انتهای پیام/.
تشریح پروندههای قاچاق دختران و خانههای فساد/ دستگیری ۹۶نفر